ادامه واژه ها واصطلاحات فراهان (حرف پ)

پ

پاپِتی/ پاپَتی: پابرهنه.

پاپیچ: ? پاتُوِّه

بقیه کلمات در ادامه مطلب...

 

پاتُوِّه: نواری از پارچه ضخیم که به مچ پا پیچند.

پاتیل: دیگ بزرگی که برای پختن حلیم و چغندر و امثال آن در جایی کار گذاشته باشند.

پاچین: پیراهن زنانه بلند و چین‌دار.

پاخا: گندم و جو که کوبیده و خرد شده باشد اما کاه و دانه آن جدا نشده باشد.

پارچو: چوب ضخیمی برای جابجا کردن سنگ آسیا.

پاشُتُرَک: گیاهی خودرو و خوردنی با پیازی شبیه گردو.

پاش‌کِنِه: پله ساختمان.

پاشنه‌صنارّی: کفش زنانه با پاشنه بلند و باریک.

پاشنه‌گر: ابزاری پهن‌تر از بیل با دو رشته زنجیر که دو نفر با استفاده از آن زمین زراعی را مرزبندی می‌کنند.

پاقُزَک/ پاقوزَک: غازیاغِه، گیاهی خودرو و خوردنی که در بهار روید.

پاک: همه، تمامی، کلاً.

پاگُوِّه: کاشت جالیز با نیروی شخم‌زنی گاو و بدون مرز‌بندی و کَرت‌بندی.

پال: تب‌ولرز شدید.

پال‌زدن: از شدت درد یا تب بخود پیچیدن.

پال‌مُرده: کسی که پس از درد شدیدی مرده است.

پانِه‌گَر: مرزبند، وسیله‌ای که با آن مرز بندند.

پِت‌پِتِه: با بی‌میلی غذا خوردن.

پِت‌وپِتیل: لب و دهان.

پَدْله: گندمی که پوست کنند و بجوشانند و با آسیای دستی بلغور کنند.

پَر دادن: حمایت کردن از کسی در کاری.

پَرّا: دفعه.

پَرازِه: پهلو.

پَرتُم: بخار آب جوش.

پَرتو: چوب‌های کوچکی که در تقاطع با تیرهای سقف بر روی آنها گذارند.

پَرَن: خاکریزی در دو طرف داخل جوی تا تنگ‌تر شود و آب بالا رود و به زمین زراعی رسد.

پِرِّنی: با عجله پریدن و رفتن پرندگان.

پَرِّه: دو طرف بیل، و نیز چرخ‌های فلزی چرخ خرمنکوب.

پَرِّه‌پوش/ پَرّوپوش: ترکیبی از ریزه‌چوب و پوشال و پشم که با آن دیواره لانه پرندگان را پوشانند.

پَس‌اُوْ: اولین آبی که به گندم یا جو دهند.

پِستا: نوبت.

پِستاچی: یکی از صاحبان گوسفندان که به نوبت در اواخر پاییز به کمک چوپان می‌رفتند.

پِستون‌گُوَّک: گیاهی خودرو با دانه‌های شیرین و خوردنی.

پَس‌چُن: قطعه چوبی در چرخ خرمنکوب.

پَسِ‌چینه: انگور و میوه‌های دیگر که در چیدن جا مانده و بعداً کسی آنها را می‌یابد و می‌چیند.

پَسدَگ/ پَسدَک: پوشاکی از نمد.

پَس‌صُبا: پس فردا.

پَسَلِه: پنهان.

پُشتِ‌بون: تخته‌ای که برای وصل کردن تخته‌های در و هر تخته دیگری بکار رود، و نیز به معنای بام خانه.

پُشتِ‌کار: چوبی به اندازه دسته بیل که در دار قالی بکار رود.

پُشتِه: مقدار گندم یا جو و امثال آن که یک نفر بتواند بر پشت بگیرد و ببرد.

پِشْک/ پِشْک انداختن: نوعی قرعه‌کشی با بالا بردن دست و پایین آوردن آن همراه با باز کردن انگشتان.

پَشُم: ورم.

پَغَر: پهن گاو و گوسفند و مانند آن.

پَغَرکو: جمع کردن پهن گاو و گوسفند و امثال آن در جایی.

پُفتانگُل: نان خشکی که برای نرم شدن بدان آب زنند.

پُلوچّوندن: پیچاندن، سفسطه کردن.

پُلّوسیدَن: خود را به کسی نزدیک کردن.

پَلِه: جایی که یک جوی از روی جوی دیگر می‌گذرد.

پِلِّه: چوب باریک و حدود سی سانتیمتری که با آن نخ ریسند.

پَلِّه‌پوش: مقداری خرده‌ریز و کاه و تیغ و گیاهان خشک را که در جایی جمع شده باشد.

پَلِه کردن: جویی را از روی جوی دیگر عبور دادن.

پِلّیدَن: در خاک غلت زدن، کنایه از پرسه زدن و انجام کارهای سطحی و سرسری.

پَنْجا: واحد گله گوسفند و برابر با پنجاه گوسفند.

پنیرَک: گیاهی خودرو با گل آبی و میوه‌ای به شکل پنیر که برای سینه‌درد مصرف شود.

پو: نخ باریک قالی.

پوجار: کفش، گیوه و هر چه که پا کنند.

پوس موروکّی/ پوس مولوکّی: شخص به غایت ضعیف و لاغر.

پوکِّه: درخت پیر و پوک‌شده.

پوکِّه‌زا در آوردن: به اصل کار پی بردن و اطلاع پیدا کردن.

پول: پُل.

پولوشِّه: گیاهی بیابانی با ریشه سیاه.

پیازسَگون: نوعی گیاه خودرو.

پیس: هر چیز نجس.

پی‌سوز: چراغ موشی، چراغی به شکل خاص که با پی (چربی) گوسفند و به واسطه فتیله‌ای از جنس پنبه سوزد.

پِی‌شا/ پِی‌شاه: نفر دوم در قرعه‌کشی پِشک اندازی.

پیش‌چُن: قطعه چوبی در چرخ خرمنکوب.

پیلتِه: فتیله چراغ موشی که از تکه‌ای پنبه لوله‌شده بود، یا فتیله چراغ لامپا که از نخ پنبه بافته می‌شد.

پیل‌سَبَت/ پیل‌سَبَد: سبدی بافته شده از ساقه گندم برای نگهداری کشک و آبکشی برنج و امثال آن.

پیمال: آدم لاغر با پاهای کج.

پِی‌نارَن: دنبال کردن.

پینه‌پَرّو: وصله‌کردن، و نیز لباس وصله‌دار